Τα παιδιά μας, είναι το μέλλον μας, και οφείλουμε να τα προετοιμάσουμε ώστε να γίνουν ενεργοί πολίτες. Κάτι που φυσικά γίνεται μέσω της εκπαίδευσης. Κάτι που συζητιέται πολύ συχνά, είναι ότι φαίνεται εδώ και χρόνια πως τα παραδοσιακά συστήματα εκπαίδευσης δεν λειτουργούν όπως πριν.
Εφόσον οι εποχές μας και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε, για πόσο θα έχουμε το ίδιο μοντέλο εκπαίδευσης;
Οι έρευνες μας βοηθούν να καταλάβουμε τι γίνεται. Λόγω του χρήσης του διαδικτύου ο μέσος μαθητής δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε ένα μόνο πράγμα. Παράλληλα, τα παιδιά σήμερα είναι πιο δυστυχισμένα από ποτέ. Το άγχος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η πίεση από την οικογένεια για το κυνήγι της επιτυχίας, έχουν δημιουργήσει μία κατάσταση που οδηγεί σε πνευματική ασφυξία του παιδιού.
Χρησιμοποιώντας εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας
Εδώ και χρόνια η κατάσταση στα σχολεία είναι απολύτως ίδια. Οι μαθητές μπαίνουν στην αίθουσα, παίρνουν τις θέσεις τους, και ακούν με προσοχή τον εκπαιδευτικό που ομιλεί από την έδρα του γράφοντας στον πίνακα. Όλοι θα χαρακτηρίσουν ένα τέτοιο πλαίσιο βαρετό, πόσο μάλλον τα παιδιά σήμερα που ζουν στην εποχή του διαδικτύου, ενός χώρου που μπορείς να μάθεις τα πάντα χωρίς να βαρεθείς ποτέ.
Οι εναλλακτικές μέθοδοι διδασκαλίας έχουν ένα παρόμοιο σκοπό. Ο μαθητής να θέλει να μάθει, να διασκεδάζει, να νιώθει ξεχωριστός και ικανός.
Αυτές είναι οι δυο πιο ενδιαφέρουσες μέθοδοι που βρήκαμε:
Μέθοδος Harkness
Ο φιλάνθρωπος και εμπνευστής της μεθόδου Edward Harkness μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστός σήμερα για το έργο του αλλά έχει εξέχουσα θέση στην εκπαιδευτική κοινότητα αφού η μεθοδος του εφαρμόζεται ήδη σε χώρες της Σκανδιναβίας. Μιλάμε φυσικά, για την τοποθέτηση των μαθητών σε ένα οβάλ τραπέζι και όχι σε θρανία. Οι μαθητές έρχονται κοντά μεταξύ τους, μαθαίνουν να είναι υπεύθυνοι για την γνώση που θα λάβουν ενώ παράλληλα συζητούν με τον δάσκαλο, και μοιράζονται τις απόψεις τους χωρίς να περιθωριοποιούνται.
Σχολεία Sudbury
Βασισμένοι στο ιδανικό της δημοκρατίας και με την ιδέα ότι οι μαθητές πρέπει να αναλαμβάνουν ευθύνες και να δέχονται τις επιπτώσεις τους, τα σχολεία Sudbury έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο σύστημα. Οι μαθητές συμμετέχουν σε κάθε κομμάτι της διαδικασίας. Επιλέγουν τα μαθήματα που θα κάνουν,και ψηφίζουν για πιο σημαντικές υποθέσεις όπως το ταμείο του σχολείου ή η πρόσληψη του προσωπικού. Ειδικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως δεν χωρίζονται ηλικιακά σε τάξεις αλλά πολύ συχνά χρησιμοποιούν ως μέθοδο την αλληλοδιδασκαλία όπου ο ένας μαθητής βοηθάει τον άλλο με ελάχιστη καθοδήγηση από τον δάσκαλο.
Υπάρχουν ακόμη περισσότερες μέθοδοι, μερικές εκ των οποίων βέβαια δεν είναι ακόμη πλήρως ανεπτυγμένες. Είναι σημαντικό το να θυμόμαστε πως η εναλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζει έχει δώσει λίγες ευκαιρίες για έρευνα και αυτό είναι που όλοι θέλουν να δουν. Μια απτή απόδειξη πως πρέπει να αλλάξουμε ρότα, και μάλιστα άμεσα.